Onontgonnen vluchtelingenpotentieel opportuniteit voor Europese talententekort
Remote work voor vluchtelingen kan een oplossing bieden voor het tekort aan talent op de Europese arbeidsmarkt. Als men bereid is de uitdagingen grondig aan te pakken en vluchtelingen te betrekken in de besluitvorming. Aan het woord is Lorraine Charles, co-founder van Na’amal en onderzoeker aan Cambridge University.
Lorraine Charles onderzocht het levensonderhoud van vluchtelingen in Jordanië, Turkije en Libanon. De confrontatie met de zeer beperkte kansen tot werkgelegenheid in de technische sectoren voor vluchtelingen van die landen resulteerde in de oprichting van Na’amal.
Overtuigd van het feit dat talent geen grenzen kent, pleit ze voor werken op afstand voor en door vluchtelingen.
Overtuigd van het feit dat talent geen grenzen kent, pleit ze voor werken op afstand voor en door vluchtelingen.
Steeds meer organisaties professionaliseren het inhuren van hun externe talenten. NextConomy brengt daarom een reeks met interviews rond het centrale thema ‘Women in Contingent Workforce Management’. Met deze gesprekken willen we inspireren en inzichten delen met iedereen die van ver of dichtbij betrokken is met het inhuren van externen in organisaties. In het bijzonder willen we andere vrouwen laten zien dat er boeiende loopbanen zijn in een domein dat nog relatief nieuw en onbekend is, maar dat wel toekomstgericht en van toenemend strategisch belang voor organisaties is.
Van ergens naar een job
De vluchtelingen met wie ze werkt, hebben vaak al een basis aan technische vaardigheden. Een gebrek aan 21e -eeuwse en arbeidsmarktgerichte digitale vaardigheden laat zich echter optekenen. En daar is vaak weinig aandacht voor in de programma’s voor levensonderhoud voor vluchtelingen. Wat uiteraard hun tewerkstelling bemoeilijkt.
Deze gap wil Lorraine Charles dichten. In samenwerking met andere organisaties focust Na’amal op het door ontwikkelen van de technische vaardigheden én het ontwikkelen van soft skills als communicatie- en leiderschapsvaardigheden bij vluchtelingen. Die laatste zijn technologie- en toekomstbestendig en bieden meer kansen op een job.
Intellectueel gedachtengoed wordt realiteit
Werken op afstand was in 2016, toen Lorraine Charles haar onderzoek startte, heel niche. Ondernemingen met wereldwijd verspreide teams waren nog in de minderheid. Sommige bedrijven werden aangetrokken tot het idee maar geloofden nog niet in het welslagen ervan.
Covid bewees het tegendeel. En zo startte in 2020 een eerste project in Jordanië met focus op remote tewerkstelling van vluchtelingen.
Onduidelijkheid fnuikt welslagen vluchtelingentewerkstelling
De uitdaging van een dergelijk remote tewerkstellingsproject ligt niet zozeer in de interesse bij bedrijven maar wel in beperkt begrip van hoe vluchtelingen tewerk te stellen.
Ondernemingen waarvan het hoger management de stap wil wagen, worden vaak nog geconfronteerd met een terughoudendheid vanuit HR en compliance. Omwille van de onduidelijkheid rond onder anderen regelgeving en verloning.
Vluchtelingen aanwerven met de nodige aandacht
Het aanwervings- en screeningsproces kan een uitdaging zijn. Het profiel van een vluchteling matcht niet altijd met wat een bedrijf wil. De hiaten in de opleiding, niet-erkende diploma’s, een verschillende culturele context, waarin een vluchteling nooit eerder blootgesteld werd aan westerse bedrijfsnormen, … het zijn slechts enkele van de zaken die bovendrijven.
Om een antwoord te bieden op deze uitdagingen en onduidelijkheden werkten organisaties als MIT ReACT, TENT en Na’amal samen. Ze publiceerden in 2021 de gids ‘Guide on redesigning the tech hiring process to include displaced talent ’.
Ook tijdens de Migratie Summit in 2023 werd verder gekeken naar de mogelijkheden. Vertegenwoordigers van onder andere de Internationale Arbeidsorganisatie (ILO) en de Hoge Commissaris van de Verenigde Naties voor Vluchtelingen (UNHCR) gingen in gesprek over de uitdagingen en perspectieven van vluchtelingen als freelancers.
Tewerkstellingsplatformen zijn nog geen oplossing
Lorraine Charles merkt op dat een succesvolle tewerkstelling van vluchtelingen momenteel vooral vanuit persoonlijke connectie voortkomt.
Werken via tewerkstellingsplatformen is, volgens haar, nog onvoldoende een oplossing omdat de link tussen een open arbeidsmarkt en mensen die de arbeidsmarkt niet kennen nog moeilijk te maken is.
Ze gelooft echter wel in mentorprogramma’s als een manier om bedrijven indirect in contact te brengen met het talent dat binnen de vluchtelingenpopulatie aanwezig is.
Europees negatieve beeld is niet correct
Lorraine Charles pleit ervoor het negatieve beeld dat Europa ophangt als lijdende partij van de vluchtelingencrisis te veranderen. “Want”, zo stelt ze, “Europa heeft geen vluchtelingencrisis. De crisissen vinden plaats in het Midden-Oosten en Afrika.”
“Europa heeft geen vluchtelingencrisis.” – Lorraine Charles
Ze verwijst naar Libanon dat meer dan een miljoen vluchtelingen opvangt. En naar Turkije, dat met zijn problematische politieke dimensies, bijna vier miljoen Syrische en andere vluchtelingen opving.
De meeste vluchtelingen worden opgevangen in naburige landen van het land van waar ze vandaan gevlucht zijn. En daar zit volgens haar de echt nood. Het zijn landen als Kenia, Oeganda en Rwanda die al moeite hebben om hun eigen bevolking aan werk te helpen.
Een potentieel aan onontgonnen tech-talent
Het Afrikaanse continent worstelt met een groot tekort aan ontwikkelaars. Vluchtelingen worden in samenwerking met Na’amal opgeleid tot sofware ontwikkelaars. En dat geeft hen kansen in de lokale arbeidsmarkt.
“Maar”, zo benadrukt Lorraine Charles, “de wereld van werk gaat verder dan de lokale gemeenschap. Goed opgeleide vluchtelingen kunnen ingezet worden om het wereldwijde tekort aan technisch talent te verminderen.”
“Blijft Europa, verlamd door de vergrijzing en onvoldoende arbeidskrachten, weerstand bieden aan immigratie?” – Lorraine Charles
De nood aan divers talent
Tegen 2030 zal tachtig procent van de Afrikaanse bevolking jonger zijn dan dertig. In Europa gebeurt het tegenovergestelde.
Lorraine Charles reflecteert kritisch. Ze vraagt zich af waar en hoe Europa het nodige talent zal vinden. Ze maakt de vergelijking met Japan. “Blijft Europa, verlamd door de vergrijzing en onvoldoende arbeidskrachten, weerstand bieden aan immigratie?”
Ze raadt bedrijven aan hun bedrijfsmodellen te herzien en open te staan voor diversiteit over de grenzen heen. Divers talent verbetert het imago van bedrijven en helpt hen vooruit. Het niet of moeilijk vinden van dat talent ondermijnt de groei van de Westerse bedrijven en de economie.
Pleidooi voor meer inclusiviteit
“Bestaande evenementen, conferenties en topontmoetingen rond vluchtelingen zijn voor hen, niet met hen,” hekelt Lorraine Charles. “Als er vluchtelingen aanwezig zijn, zijn ze er vaak als een symbolisch gebaar.”
Het kan anders.
- Geef vluchtelingen een stem.
- Zorg dat je hun zorgen kent.
- Begrijp hoe de interventies die voor hen voorzien worden, hen al dan niet ten goede komen.
“We moeten meer inclusief zijn, want het Noorden kan niet langer een patriarchale houding aannemen tegenover het Zuiden. Laat vluchtelingen deel uitmaken van de discussies, betrek ze bij de besluitvorming.”, besluit ze haar betoog.
OVER LORRAINE CHARLES
Lorraine Charles is sociaal ondernemer en onderzoeker. Ze is medeoprichter en uitvoerend directeur van Na’amal, een organisatie die ontheemden in contact brengt met werk op afstand. Ze is de Digital Solutions Specialist voor Finn Church Aid. Lorraine werkt als onderzoeksmedewerker voor het Centre for Business Research van de Universiteit van Cambridge. Verder is ze lid van het MIT ReACT Advisory Committee en van het Technical Advisory Committee van het International Rescue Committee (IRC) voor ReBuild, hun programma voor levensonderhoud in Oost-Afrika.
