"Exploring the future of work & the freelance economy"
SLUIT MENU

De arbeidsmarkt staat in brand

“Ik heb gevoel dat onze arbeidsmarkt in BRAND staat. Wij worden momenteel overstelpt met vacatures en vinden hiervoor onvoldoende kandidaten, zowel op vlak van arbeiders als op vlak van bedienden. Ondanks tal van rekruteringsinitiatieven is de respons bedroevend.”

Deze noodkreet stuurde een uitzendkantoor recent naar Federgon, de beroepsvereniging van HR-dienstverleners in België. En ze zijn niet alleen. Ook in Nederland toont een rapport van ABN AMRO van juli 2021 aan dat de economische vooruitzichten in de zakelijke dienstensector rooskleurig zijn, met name voor de uitzendbedrijven in Nederland. Helaas, er is een donkere rand aan deze gouden toekomst: waar halen we zo snel al die uitzendkrachten vandaan?

De cijfers bevestigen de mismatch

“Ik kan alleen maar bevestigen dat wij ook steeds meer signalen krijgen van openstaande vacatures en mismatches, op alle niveaus ..”, aldus Paul Verschueren, Directeur Vlaanderen bij Federgon.

Dit signaal wordt overigens ondersteund door tal van recente arbeidsmarktindicatoren, vervolgt hij. Zo is de vacaturegraad alweer op een zeer hoog peil, en is bovendien sterk toegenomen de voorbije periode. Ook VDAB ziet een sterke toename van het aantal vacatures, zowel rechtstreeks gemelde, maar tevens van uitzendvacatures en recruterings- en selectie-activiteiten.

Opmerkelijk dat een deel van de potentiële arbeidsreserve als gevolg van tijdelijke werkloosheid (nog steeds) niet beschikbaar is

Wat met tijdelijk werklozen?

Paul Verschueren wijst er verder op dat eind juni nog steeds ca 90.000 mensen in tijdelijke werkloosheid waren. “Opmerkelijk dat een deel van de potentiële arbeidsreserve als gevolg van tijdelijke werkloosheid (nog steeds) niet beschikbaar is” stelt hij.

Dit wordt overigens prima weergegeven in een nieuwe definitie van de werkzaamheidsgraad waarbij mensen die langer dan drie maanden onafgebroken tijdelijk werkloos zijn niet langer worden opgenomen bij de werkenden.

Wat nu?

Zoals de zaken er nu voorstaan dreigt het potentieel van de economische relance niet volledig te kunnen worden benut.

Is de situatie dan hopeloos? Niet noodzakelijk aldus Federgon. De boodschap is immers duidelijk: mensen moeten op de arbeidsmarkt worden gehouden en zoveel mogelijk mensen (werklozen en inactieven) moeten worden toegeleid naar de arbeidsmarkt.


Mensen moeten op de arbeidsmarkt worden gehouden en zoveel mogelijk mensen (werklozen en inactieven) moeten worden toegeleid naar de arbeidsmarkt.


De activering van langdurig arbeidsongeschikten staat hoog op de (politieke) agenda en is de verantwoordelijkheid van alle betrokken partijen (werkgevers, werknemers, overheden, mutualiteiten, verzekeraars, …). Federgon heeft daartoe een actieplan opgemaakt met 12 concrete aanbevelingen voor het beleid.  Hierbij vertrekken ze enerzijds van het aanbieden van begeleiding en anderzijds van het inzetten op transities naar een andere job onder meer via het innovatieve concept van de “Transitietrajecten”.

“Dit zou dan ook hét thema moeten zijn voor de werkgelegenheidsconferentie van september”, aldus Paul Verschueren. “ Dan wordt dit echt een opstap naar de 80% werkzaamheidsgraad die de regeringen voor ogen hebben. “

In tussentijd

Het probleem van de schaarste zal niet in 1-2-3 opgelost zijn, zoveel is duidelijk. Als ‘klant-gebruiker’ kan u maar best de verwachtingen temperen, en op niveau van uw eigen organisatie maatregelen nemen om slimmer en meer efficiënt met het schaarse aanbod aan talent om te gaan. De toestand is nog niet hopeloos, maar wel ernstig!

Marleen Deleu
Marleen Deleu - Director Trends & Insights NextConomy - on a mission to bring insights and expertise to the freelance workforce and users of contingent labor in Belgium Bekijk alle berichten van #Marleen Deleu

Eén reactie op dit bericht

  1. Het is terecht om over een mismatch te praten, maar het realisme ontbreekt bij zowel de kandidaten als bij de aanbodzijde.
    Je kan moeilijk een universitair geschoolde FM-er vinden om de schoonmaak en catering te beheren, je kan geen diploma van Burgerlijk Ingenieur Bouwkunde eisen om het technische beheer van 10 gemeentelijke gebouwen administratief op te volgen. Ten eerste zijn de eisen van werkgevers vaak niet realistisch.
    De aanbodzijde heeft ook haar realisme verloren in verwachtingen, opbouw van kennis van praktijk en heeft verwachtingen die snel tot burn-out leiden.
    (85% van alle burn-outs zijn jonger dan 35 jaar)

    De veranderde maatschappij vereist het herdenken van processen en methoden. Het is onrealistisch om nog steeds de schabben in de winkels manueel aan te vullen en administraties die jaarlijks een document sturen dat je als zelfstandige moet invullen met bedrijfsgegevens die al gekend zijn, op straffe van een boete van 120 euro.
    Niet enkel het Rode Kruis weet niet wat organiseren is, iedereen moet zich herbronnen en beter nadenken over de oude processen.
    De huidige “schaarste” bewijst alleen maar de mismatch van verwachtingen van beide zijden.