“We zijn een poort naar profielen die anders niet op de arbeidsmarkt komen”

Experience@Work is een initiatief van KBC, Axa en Proximus met het doel om mensen langer, zinvol en gemotiveerd aan het werk te houden. Inge Janssens, toen bij Proximus, vandaag Managing Director van Experience@Work, legt uit: “Als grote werkgevers waren wij op zoek naar oplossingen voor mensen die aangaven dat ze het niet zagen zitten om hun huidige job nog te doen tot hun 65 of 67. Maar, aangezien zij al zo lang voor dezelfde organisatie werkten, waren ze tegelijk niet bereid om alle verworvenheden zomaar op te geven. Op het zelfde moment zagen we dat er op de arbeidsmarkt ook meer en meer vraag kwam: heel wat organisaties zijn op zoek naar talenten die ze ofwel niet vinden, ofwel te duur zijn. Met Experience@Work hebben we een oplossing voor de drie partijen.”

Hoe het werkt? De werkgevers – na de eerste drie zijn er ondertussen nog 16 anderen aangesloten – kunnen hun 55-plussers laten solliciteren voor functies bij andere, meestal non-profit organisaties. Voor hen is dat een alternatief voor SWT (het vroegere brugpensioen). De werknemer blijft op de payroll van de uitlenende organisatie en behoudt al zijn voordelen, terwijl hij aan de slag gaat bij de inlenende organisatie. Die betaalt op zijn beurt de kostprijs voor een junior profiel aan de uitlenende organisatie.

Angst om te veranderen

Wat Experience@Work doet, is extra mobiliteit in de arbeidsmarkt brengen, zonder dat de mensen die van werk veranderen onzeker moeten zijn over hun loon- en arbeidsvoorwaarden. Met 19 organisaties die hun oudere werknemers laten solliciteren en inlenende organisaties die vorig jaar meer dan 600 vacatures publiceerden, is Experience@Work aan de kant van de werkgevers een succes. Het schoentje knelt echter bij de werknemers, die ondanks het feit dat zij geen risico lopen, moeilijk in beweging te krijgen zijn. “We merken dat we moeite moeten doen om mensen te mobiliseren. Er zijn veel mensen die de vacatures bekijken, maar de stap effectief zetten is blijkbaar nog heel moeilijk.”

Waarom? Op dit moment zijn daar geen gegevens over, al zijn David Stuer en professor Ans De Vos (Antwerp Management School), wel bezig met net dat te onderzoeken.  “Gevoelsmatig denk ik dat het komt omdat mensen angst hebben om aan te geven dat ze iets anders willen doen. De mensen die het doen zijn erg enthousiast en zijn de beste ambassadeurs, maar voor veel mensen blijft er een angst omdat ze hun organisatie fysisch verlaten”, vermoedt Inge Janssens. “Uit eerder onderzoek door David Stuer en Ans De Vos weten we dat mensen al een historiek moeten hebben van loopbaanmobiliteit alvorens ze het doen.”

Veel experten voorspellen een grotere dynamiek, met meer mensen die spontaan stappen gaan zetten op de arbeidsmarkt. Wil dat zeggen dat Experience@Work overbodig wordt, omdat mensen zélf initiatief zullen nemen om andere dingen te doen? Inge Janssens ziet het niet zo. “Men zegt steeds dat mensen minder lang bij één werkgever zullen blijven, maar ik heb daar toch vragen bij. Telkens weer tonen studies ook aan dat zekerheid belangrijk blijft.” Dat blijkt overigens ook uit  het vorige onderzoek van David Stuer en professor De Vos: de mensen die via Experience@Work elders zijn gestart, zouden dat niet gedaan hebben als ze daarvoor een deel van hun loon hadden moeten inleveren. “Zo lang we met de barema’s zitten, met verloning op basis van anciënniteit, zal er weinig veranderen daarin. Pas als de loonstructuur anders wordt, creëer je meer mobiliteit, zeker op het einde van de loopbaan.”

Grotere visvijver

Als relatief nieuw gegeven op de arbeidsmarkt, zoekt Experienc@Work naar een plaats tussen de anderen. Inge Janssens geeft aan dat de uitzendsector in het begin best wel argwanend naar hun initiatief keek, al maakt ze duidelijk dat Experienc@Work niet in hun vaarwater komt, maar eerder complementair is met selectiekantoren. Net zo min is het een concurrent van de traditionele consultancy bureaus of de intermediairen die freelancers of interimmanagers koppelen aan opdrachtgevers. “Wij zorgen ervoor dat er profielen op de arbeidsmarkt komen die er anders níet zouden op komen. Dat zijn mensen die anders binnen hun organisatie zouden blijven. Omdat de arbeidsmarkt met krapte kampt vandaag, is het juist ideaal omdat we de visvijver van kandidaten gewoon groter maken, wat interessant is voor de inlenende organisatie”, klinkt het.  “Het gaat bij ons ook steeds om opdrachten van lange duur: we zijn er voor 55-plussers die bij de inlenende organisatie aan de slag gaan tot hun pensioen. Het gaat dus al snel om periodes van 8 tot 10 jaar en meer.”

“Ik zie ons als een tussenschakel”, besluit Janssens. “We zijn een poort naar profielen die anders niet op de arbeidsmarkt komen. We zijn een tussenschakel tussen grotere bedrijven en andere organisaties die mensen zoeken, ofwel tussen de grotere bedrijven en de selectiekantoren.”